Τι χρώμα έχουν τα φύλα

Της Άννας Λομβαρδά

   Η καθιέρωση αυτών των δύο χρωμάτων που ταυτίζονται με το φύλο του παιδιού ξεκίνησε σταδιακά. Για αιώνες πριν όλα τα παιδιά φορούσαν λευκά φορέματα μέχρι τα 6-7 τους χρόνια. Έπειτα τα πράγματα στα μέσα του 19ου αιώνα αλλάζουν και παίρνουν στροφή, δηλαδή αρχίζει να υπάρχει μια κυριαρχία ως προς το ροζ και το μπλεχρώμα στα παιδικά ρούχα, χωρίς να εξομοιώνεται με το φύλο των παιδιών. 

   Στη συνέχεια το 1918 βγαίνει μια δημοσίευση που γίνεται κοινωνικά αποδεκτή όπου υποστηρίζει ότι το ροζ είναι για τα αγόρια και το γαλάζιο για τα κορίτσια. Ο λόγος είναι ότι το ροζ θεωρείται ένα δυνατό και αποφασιστικό χρώμα ως προς τα αγόρια, ενώ το γαλάζιο είναι πιο καλό και ωραίο για τα κορίτσια. Έτσι ξεκινάει αυτή η διαχωριστικότητα στα δυο χρώματα ως προς αυτά τα δυο φύλα, που αρχίζει από πολύ νωρίς πριν καν την γέννηση ενός παιδιού, στην γέννηση ενός παιδιού λοιπόν ξεκινάει η προετοιμασία του παιδικού δωματίου και η αγορά αντικειμένων για το ΄΄κατάλληλο΄΄  φύλο. Αλλαγμένο στυλ και χρώμα στα πρώτα μωρουδιακά ρουχαλάκια και διακόσμηση του δωματίου, στην συνέχεια ακολουθούν τα πρώτα παιδικά παιχνίδια που αντικατοπτρίζουν την άποψη ενηλίκων για τους έμφυλους ρόλους που δημιουργούνται.  Επίσης διακρίνουμε στα καταστήματα ρούχων και παιχνιδιών ότι οι διάδρομοι είναι ξεχωριστοί «για αγόρια » και «για κορίτσια », ακόμα και στο μαιευτήριο τα καρτελάκια στα μωρά είναι ροζ και μπλε. Έπειτα το 1927 μια δημοσίευση ενός περιοδικού ανακηρύσσει ένα πίνακα με αποδεκτά χρώματα ως προς αυτά τα δυο φύλα όπου σύμφωνα με τα καταστήματα  στην Βοστόνη αλλά και στην Νέα Υόρκη οι γονείς προτρέπονταν τότε να ντύνουν τα αγόρια στα ροζ χρώματα. 

     Όμως το 1940 αλλάζουν όλα, εκεί όπου η ταύτιση των χρωμάτων ξεκινάει με την ανάπτυξη του λιανικού εμπορίου, τότε εκεί παίρνει στροφή και η ρόλοι αντιστρέφονται οι γονείς ξεκινάνε να φοράνε γαλάζια στα αγόρια και ροζ στα κορίτσια. Κάπου εκεί όμως οι επόμενες γενιές αντιστέκονται και μεγάλο ρόλο παίζει η ανάπτυξη του φεμινιστικού κινήματος την δεκαετία του '60 περίπου. Οι φεμινίστριες υποστηρίζουν πως εάν ντυνόντουσαν τα κορίτσια περισσότερο σαν τα αγόρια θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πιο ελεύθερες προσωπικότητες. Εκεί ξεκινάει λοιπόν η ανάγκη τις διαφοροποίησης του ανδρισμού από την θηλυκότητα όπου αντικατατροπίζεται σε μια ποικιλία προϊόντων για παιδία που έχουν έμφυλα χαρακτηριστικά όπου βρίσκονται σε ρούχα, παιχνίδια ακόμα σε σχολικά, ηλεκτρονικά παιχνίδια, νεανικά περιοδικά και τρόφιμα που προορίζονται για παιδία. Στη συνέχεια καθώς μεγαλώνουν τα κορίτσια δέχονται σχόλια για την εμφάνιση τους τα ρούχα, τα παπούτσια τα μαλλιά τους ενώ σε αντίθεση με τα αγόρια για το θάρρος και των δυναμισμό τους. Από την νεαρή τους ηλικία μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι διχοτομημένος με «καρτέλες» ως προς τα δυο φύλα ότι τα κορίτσια είναι διαφορετικά από τα αγόρια, διαφορετικά ρούχα, συμπεριφορά, παιχνίδια και αγαπούν διαφορετικά χρώματα, ακόμα και σήμερα όπου έχει υπάρξει σημαντική πρόοδος στον τομέα τις ισότητας ως προς τα δύο αυτά φύλα.

    Τέλος υπάρχουν αρκετές που ερευνούν το ρόλο και την καθοριστικότιτα του χρώματος στα πλαίσια των στερεοτύπων άλλα όλες δείχνουν ότι υπάρχει διαφοροποίηση κατά φύλο, μεγάλη ευθύνη παίρνει το θέμα του μαργκετίν διότι κατάλαβαν πως όσο πιο εξειδικευμένα είναι τα προϊόντα τους τόσο περισσότερες ήταν οι πωλήσεις τους.