Τα χρόνια που η πειρατεία κυριαρχούσε και μάστιζε όλο το Αιγαίο η περιοχή ήταν ακατοίκητη. Πριν δύο αιώνες άρχισαν να ελέγχονται απ' τα εξοπλισμένα ελληνικά εμπορικά πλοία οι δρόμοι του Αιγαίου και η πειρατεία υποχώρησε σταδιακά μέχρι την πλήρη εξάλειψη της έναν αιώνα αργότερα
Τότε οι άνθρωποι κατέβηκαν από Πέζι, Λαγκάδα και Κουμαρό και κατοίκισαν στο πάνω Καρκινάγρι και στο πάνω Τραπάλου. Τα σπίτια που έφτιαξαν ήταν μεγάλα με ισόγειο και πυργάρι και τα πιο πολλά πέτρινα.Στο ισόγειο βάζαν όλα τα τρόφιμα της χρονιάς.Το πυργάρι ήταν ένα δωμάτιο που κοιμόταν όλοι η οικογένεια.Ακριβώς δίπλα από το πυργάρι ήταν ένα κουζινάκι. Τα εμφανή σπίτια χτίστηκαν μετά το 1820 , το ίδιο και τις εκκλησίες .
Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στο κάτω Καρκινάγρι. Η πρώτη οικογένεια που ήρθε ήταν [Πλάκα] που έμεινε στη Παναγίτσα και ήταν οι ίδιοι που έφτιαξαν την εκκλησία στην Παναγίτσα το 1834[όσο αναφαίρετε στο καμπαναριό ] .Του Αγίου Νικολάου το 1915 , η εκκλησία της Υπαπαντής το 1870 [αυτό λέει πάνω σε μια πέτρα που είναι κολλημένη στον τοίχο.Το 1874 διπλασιάστηκε σε όγκο και χρησιμοποιήθηκε σαν Μητρόπολη του πάνω Καρκιναγρίου.Εκεί κοντά έφτιαξαν και ένα νεκροταφείο καθώς και τρία καφενεία και σχολείο.
Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στο κάτω Καρκινάγρι. Η πρώτη οικογένεια που ήρθε ήταν [Πλάκα] που έμεινε στη Παναγίτσα και ήταν οι ίδιοι που έφτιαξαν την εκκλησία στην Παναγίτσα το 1834[όσο αναφαίρετε στο καμπαναριό ] .Του Αγίου Νικολάου το 1915 , η εκκλησία της Υπαπαντής το 1870 [αυτό λέει πάνω σε μια πέτρα που είναι κολλημένη στον τοίχο.Το 1874 διπλασιάστηκε σε όγκο και χρησιμοποιήθηκε σαν Μητρόπολη του πάνω Καρκιναγρίου.Εκεί κοντά έφτιαξαν και ένα νεκροταφείο καθώς και τρία καφενεία και σχολείο.
Το νεκροταφείο κάτω στο Καρκινάγρι το έφτιαξαν το 1941 γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν κουράγιο να ανεβάσουν τους νεκρούς στην Υπαπαντή. Το Καρκινάγρι είχε γρανιτένιους βράχους κυρίως στην Μαύρη. Πολλές οικογένειες ξεχειμώνιαζαν εκεί κυρίως από Αμάλου και Κάλαμο. Στην Μαύρη έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά ευρήματα.
Το Καρκινάγρι είναι παραθαλάσσιο με ήπια θάλασσα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ανέπτυξε αξιόλογη ναυτική και εμπορική δραστηριότητα μεταξύ της Ικαρίας και των λιμανιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Σήμερα το Καρκινάγρι είναι ένα ζωντανό χωριό με περίπου 200 κατοίκους που υπερδιπλασιάζονται το καλοκαίρι με τις αφίξεις των συγγενών και φίλων από την Αθήνα, την Αμερικη, αλλά και την μακρινή Αυστραλία.
Οι πλημμύρες του Οκτωβρίου του 2010 λόγω έντονης βροχόπτωσης επέφεραν πολλές αλλαγές στο τόπο και καταστροφές σε κινητή και ακίνητη περιουσία.Παρόλα αυτά το χωριό έχει ξαναβρεί τους ρυθμούς του κρατώντας σαν καλή ανάμνηση από όλη τη συμφορά μια ωραιότατη παραλία στη θέση της βραχώδους παλαιάς.
Το χωριό διαθέτει έναν φούρνο του Δημήτρη και της κόρης του Μαρίας Πλάκας και 1 παντοπωλείο της Βαγγελιώς Βατούγιου που λειτουργεί και σαν ταχυδρομικό κατάστημα.Έχει 2 οργανωμένες μονάδες ενοικιαζόμενων δωματίων, της Ειρήνης Κουλουλιά και του Μανώλη Τσαμουδάκι, αλλά και κάποια μεμονωμένα δωμάτια όπως του Καραπέτη και του Βαγγέλη Τσαμουδάκης. Ας αφιερώσουμε λίγες παραπάνω γραμμές στα καφενεία του χωριού εκεί όπου εκδηλώνεται η ζωή των ανθρώπων: το καφενείο-ταβέρνα του "Καράκα" (Χαράλαμπος Κράτσας) είναι δίπλα στη θάλασσα, όπως και τα άλλα άλλωστε, με μεζέδες και φαγητό καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και με ψυχή και οργανωτή γυναίκα, τη Τούλα.Το καφενείο-ταβέρνα του Πέρκα, κυρίως καλοκαιρινό, με μεζέδες και ψητά, "τα κύματα'' μπαρ-ουζερί που τώρα διαχειρίζεται η Εριέττα Κράτσα με ωραία θέα στο Αιγαίο.Το νεανικό μπαράκι του Βαγγέλη Τσαμουδάκη ή αλλιώς Μπλόκου που το καλοκαίρι είναι ολοήμερο στέκι των νεαρών παραθεριστών προσφέροντας πιο σύγχρονα εδέσματα όπως πίτσες και κρέπες αλλα και ποτά.
Το παραδοσιακό καφενείο του Σκυριανού που τώρα το έχει η χήρα του Σταυρούλα, στέκι των μεγαλύτερων σε ηλικία.Ας αναφέρουμε το καφενείο του Τζάκσον παλαιότερα και τελευταία του Μαρουλά, που έπεσε θύμα της καταστροφικής πλημμύρας
Το παραδοσιακό καφενείο του Σκυριανού που τώρα το έχει η χήρα του Σταυρούλα, στέκι των μεγαλύτερων σε ηλικία.Ας αναφέρουμε το καφενείο του Τζάκσον παλαιότερα και τελευταία του Μαρουλά, που έπεσε θύμα της καταστροφικής πλημμύρας
και ελπίζουμε κάποια στιγμή να επαναλειτουργήσει.
Οι παραλίες του χωριού με τα χαρακτηριστικά ονόματα "Παναγίτσα", "Συρτικό", "Μπαρκαδούρο", "Βότσος" και "Αλυκές" είναι κυρίως βραχώδεις αλλά με κρυστάλλινα νερά. Το λιμανάκι "Λειβάδα" εξυπηρετεί αρκετούς ερασιτέχνες ψαράδες, αλλά και τη νεολαία στις νυχτερινές απομονώσεις της από την κοινωνία των μεγάλων.
Το χωριό διαθέτει αγροτικό ιατρείο που δεν υπάρχει ιατρός εδώ και 2 χρόνια και ένα μονοθέσιο σχολείο με 5 παιδιά στο δημοτικό, 1 στο νήπιο και 3 παιδιά στο προνήπιο όπου μοιράζονται το κτήριο, σήμερα
Ελπίζουμε το σχολείο να παραμείνει ζωντανό και ανοιχτό για πολύ καιρό.
Ελπίζουμε το σχολείο να παραμείνει ζωντανό και ανοιχτό για πολύ καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου