Συριακός πόλεμος

της Κατερίνας Καστανιά

  Πρόκειται για μία εσωτερκή βίαιη σύγκρουση στη Συρία. Παρόλο που ξεκίνησε ως εμφύλιος, έχει εξελιχθεί σε έναν πόλεμο όπου εμπλέκονται η Ρωσία, οι Η.Π.Α., ο Καναδάς καθώς και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, με στόχο την εκμετάλευση του συριακού υπεδάφους.
  Η κάθε πλευρά υποστηρίζει κάποιο διαφορετικό λόγο για την έναρξή του, κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις συνέπειές του. Από το 2011 μέχρι σήμερα τουλάχιστον 250.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, περισσότεροι από το μισό πληθυσμό της χώρας έχουν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω των συνθηκών και η Συρία, από μια χώρα με πολιτισμό έχει πλέον μεταλλαχθεί σε ένα τεράστιο σωρό από τσιμέντο. Ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή όμως, υπάρχουν κάποιοι που εκμεταλλεύονται την ανάγκη αυτών των ανθρώπων να προσφύγουν σε ανεπτυγμένες χώρες για μια καλύτερη διαβίωση. Έτσι, προκειμένου να τους παρέχουν ένα <ασφαλές> ταξίδι, ζητούν ως αντάλλαγμα τεράστια χρηματικά ποσά. Στοιβάζουν όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες και ανθρώπους σε βάρκες που σπάνια καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους... Όσοι έχουν την <τύχη> να φτάσουν σε κάποια χώρα, τότε αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως το ρατσισμό που δέχονται από τους πολίτες καθώς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
 Κάθε φορά που στρεφόμαστε εναντίον αυτών των ανθρώπων και τους αντιμετωπίζουμε ως "πρόβλημα", ας σκεφτούμε όσα έχουν περάσει και ας έρθουμε στη θέση τους, αφού κάλλιστα θα μπορούσαμε να είμαστε σε αυτή. Λοιπόν...?

Η ιστορία του Καρκιναγρίου

 

                                                                                                                         Του Γιώργου Βατούγου
 Τα χρόνια που η πειρατεία κυριαρχούσε και μάστιζε όλο το Αιγαίο η περιοχή ήταν ακατοίκητη. Πριν δύο αιώνες άρχισαν να ελέγχονται απ' τα εξοπλισμένα ελληνικά εμπορικά πλοία οι δρόμοι του Αιγαίου και η πειρατεία υποχώρησε σταδιακά μέχρι την πλήρη εξάλειψη της έναν αιώνα αργότερα

   Τότε οι άνθρωποι κατέβηκαν από Πέζι, Λαγκάδα και Κουμαρό  και κατοίκισαν  στο πάνω Καρκινάγρι και στο πάνω Τραπάλου. Τα σπίτια που έφτιαξαν ήταν μεγάλα με ισόγειο και πυργάρι και τα πιο πολλά πέτρινα.Στο ισόγειο βάζαν όλα τα τρόφιμα της χρονιάς.Το πυργάρι ήταν ένα δωμάτιο που κοιμόταν όλοι η οικογένεια.Ακριβώς δίπλα από το πυργάρι ήταν ένα κουζινάκι. Τα εμφανή σπίτια χτίστηκαν μετά το 1820 , το ίδιο και τις εκκλησίες .
Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στο κάτω Καρκινάγρι. Η πρώτη οικογένεια που ήρθε ήταν [Πλάκα] που έμεινε στη Παναγίτσα και ήταν οι ίδιοι που έφτιαξαν την εκκλησία στην Παναγίτσα το 1834[όσο αναφαίρετε στο καμπαναριό ] .Του Αγίου Νικολάου το 1915 , η εκκλησία της Υπαπαντής το 1870 [αυτό λέει πάνω σε μια πέτρα  που είναι κολλημένη στον τοίχο.Το 1874 διπλασιάστηκε σε όγκο και χρησιμοποιήθηκε σαν Μητρόπολη του πάνω Καρκιναγρίου.Εκεί κοντά έφτιαξαν και ένα νεκροταφείο καθώς και τρία καφενεία και σχολείο.

KΑΘΟΥΡΑ

         Του Γιώργου Βατούγιου

                            KΑΘΟΥΡΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Πήζουμε το γάλα (κατσικίσιο ή πρόβειο) αμέσως
μετά το άρμρεγμα με πυτιά που βγάζουμε από το
μουλί του ζώου (κομμάτι εντέρου στο κάτω μέρος
της κοιλιάς που ενώνεται με το χοντρό έντερο).
Μετά από 1 1/2 ώρα,τσιροκόβουμε το γάλα
βγάζουμε τον τσίρο) και το βάζουμε στην
τσαντίλα(τουλουπάνι) για να στραγγίσει.
καθούρα είναι έτοιμη,ενώ τον τσίρο τον
φτιάχνουμε μυζήθρα σε 1-1 1/2 ώρα.

                Ιστορια για τη καθούρα
  Την Ιστορία μου την είπε η Σοφία Πάλλη από το Αμάλου που της την έμαθε ο άντρας της Γιώργος Βατουγιος. Την πρώτη φορά την εκανε με τον άντρα της και βγήκε ωραίο. Την επόμενη φορά το έκανε μόνη της και βγήκε και αυτό καλό.Από τότε μπορούσε και το κάνει μόνη της.

Γυναικείο Ποδόσφαιρο/Διαγόρας

της Κατερίνας Τσαντίρη

 Γ΄Εθνική 6ος όμιλος 4η Αγωνιστική 

ΑΓΣ Διαγόρας - ΑΕ Ζωγράφου Ο-2

Ο δυνατός αέρας δεν επέτρεψε να γίνει καλό παιγνίδι στο Καρλόβασι μεταξύ των ομάδων του Διαγόρα Ραχών Ικαρίας και του ΑΕ Ζωγράφου για το πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής κατηγορίας γυναικών . 

Στο πρώτο μέρος ο έλεγχος του αγώνα και ο αέρας ήταν με υπέρ των φιλοξενούμενων αυτό το εκμεταλλεύτηκαν και στο 12΄ έπειτα από σύγχυση στα καρέ του Διαγόρα η μπάλα βρήκε στη Δέσποινα Παπαϊωάννου και κατέληξε στα δίχτυα ( αυτογκόλ) για το 0-1 . Στη συνέχεια οι γηπεδούχοι προσπάθησαν να ανέβουν για να ισοφαρίσουν αλλά ο ισχυρός αέρας δεν τους το επέτρεψε αν και έχει κάποιες ευκαιρίες για γκολ.

Η ιστορία της Ικαρίας

                                                                                                                       Του Γιώργου Βατούγιου
   Η Ικαρία έχει κατοικηθεί από το 7.000 π.Χ. , όταν εγκαταστάθηκαν Νεολιθικοί προ των Ελλήνων κάτοικοι που οι Έλληνες αποκαλούσαν Πελασγούς.Γύρω στο 750 π.Χ. Έλληνες από τη Μίλητο αποίκισαν την Ικαρία ιδρύοντας εγκαταστάσεις στην περιοχή που σήμερα αποκαλείται Κάμπος, την οποία τότε αποκαλούσαν Οινόη για το κρασί της.Τον 6ο αιώνα π.Χ. η  Ικαρία συνενώθηκε και με τη Σάμο και αποτέλεσε κομμάτι της θαλάσσιας αυτοκρατορίας του Πολυκράτη.Εκείνη την εποχή χτίστηκε ο ναός της Αρτέμιδος στο Να στη βορειοανατολική γωνία του νησιού.Το Να ήταν ιερός τόπος για τους προ των Ελλήνων κατοίκους του Αιγαίου και ένα σημαντικό λιμάνι του νησιού στην αρχαιότητα, ο τελευταίος σταθμός πριν εξερευνιθούν οι επικίνδυνες θάλασσες γύρω από την Ικαρία.Ήταν ένα κατάλληλο μέρος για τους ναυτικούς να κάνουν θυσίες στην Άρτεμη , η οποία εκτός των άλλων ήταν και προστάτης των θαλασσοπόρων.Ο ναός διατηρούνταν σε καλή κατάσταση μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όταν λεηλατήθηκε από τους κατοίκους του χωριού Χριστός Ραχών, οι οποίοι πήραν το μάρμαρο προκειμένου να φτιάξουν την εκκλησία στο χωριό τους .Το 1939 έγιναν ανασκαφές στην περιοχή από τον Έλληνα αρχαιολόγο Λέοντα Πολίτη.Κατά την Ιταλική και την Γερμανική κατοχή της Ικαρίας κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πολλά από τα τεχνουργήματα που είχαν βρεθεί από τον Πολίτη εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση υπάρχουν ακόμα μαρμάρινα αγάλματα κάτω απο την άμμο της παραλίας.

Τα έθιμα της Ικαρίας

                                                                                                                           Του Γιώργου Βατούγιου
 Η Ικαρία είναι ένας τόπος πλούσιος σε έθιμα που παραμένουν ζωντανά ακόμα και σήμερα. Σε αυτή την ενότητα 

θα προσπαθήσουμε να σας ξεναγήσουμε σε μερικά από αυτά.       Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο είναι τα πανηγύρια του νησιού. Ξεκίνησαν σαν μέρες εορτασμού του πολιούχου αγίου κάθε χωριού, έχοντας δηλαδή θρησκευτικό χαρκτήρα, όμως σταδιακά εξελίχθηκαν περισσότερο σε πολιτιστηκές εκδηλώσεις, με στόχο τη συλλογή χρημάτων για την ενύσχιση κάθε χωριού.

   Φυσικά πανηγύρι σημαίνει γλέντι, και λίγα γλέντια συγκρίνονται με ένα πανηγύρι στην Ικαρία. Ένα από αυτά είναι οι παραδοσικοί Γάμοι που γίνονται στο νησί. Σε αντίθεση με τον τρόπο που διεξάγονταιοι γάμοι στα αστικά κέντρα, οι περισσότεροι γάμοι στην Ικαρία είναι ανοιχτοί σε όλους. Το γλέντι αντί να γίνεται σε κάποιο κέντρο, γίνεται συνήθως στην ύπαιθρο ή σε κάποια αίθουσα εκδηλώσεων των χωριών, όπου δηλαδή γίνονται και τα πανηγύρια.

   Επίσης υπάρχουν κάποια έθιμα που σχετίζονται με τις μεγάλες Χριστιανικές γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.

Η Ιστορία του Αμάλου

                                                                                                                           Της Σοφίας Βατούγιου 

 Το Αμάλου είναι ορεινό χωριό δυτικά του Καβου Παπας.Το όνομα του προέρχεται επειδή χρησιμοποιείτο σαν τόπος συγκέντρωσεις των "Άμαλων" δηλαδή των ζώων.Κατά μια άλλη έκδοση ονομάστηκε από έναν Τούρκο που φτάνοντας στην άβατη περιοχή αναφώνησε "Αμάν αλλού".Επίνειο του το Αποκοφτό.Παλιά το χωριό είχε πολύ κόσμο και πολλές οικογένειες.Οι οικογένειες ήταν πολυμελής  και η ζωή ήταν απλή και σκληρή.Καλλιεργούσαν στις πεζούλες του χωριού, τα είδη διατροφής τους αλλά και την τροφή των οικόσιτων ζώων.Αυτά ήταν κυρίως αιγοπρόβατα,κότες,χοίροι και μερικές φορές γαϊδούρια ή μουλάρια.Κοιμούνταν όλοι στρωμάτσαδα και το πρωί μετά από ένα λιτό πρόγευμα που αποτελούνταν είτε από φλισκούνι με ψωμί είτε από την λεγόμενη κρασοψυχία έβγαιναν όλοι για τις αγροτικές και κτηνοτροφικές ασχολίες τους.

    Το σχολείο,που τώρα είναι λαογραφικό μουσείο,έφτασε να έχει 80 παιδιά τόσο από το χωριό όσο και από το διπλανό Κάλαμο.Η λίγη τροφή που εξοικονομούσαν από τα χωράφια τους οδηγούσε σε αναζήτηση  κι άλλης τροφής,ένα είδους τροφοσυλλεκτών.Έτσι έτρωγαν άγρια κατσουμάρια, πουπουλίδες,στούπες,μέρσινα,κούμαρα και μωρόσικα.Είχε 3 νερόμυλους και έναν ανεμόμυλο για να αλέθουν τα γεννήματά τους.Από τους νερόμυλους σήμερα σώζονται ερείπια,αλλα ο ανεμόμυλος διατηρείται σε καλη κατάσταση.Για περισσότερα από 120 χρόνια στέκει ο ανεμόμυλος του Αμάλου.Σ΄ αυτόν οφείλεται και το τοπωνύμιο.Τον έχτισε με τα χέρια του τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο Ιωάννης Πλύστακας (παρατσούκλι Πούμπουρας).Μέχρι το 1947 λειτουργούσε κανονικά.Μπορούσε να παράγει 60 οκάδες αλεύρι την ώρα. Είναι ιστορικό κυμίλιο και στολίδη του χωριού.Σήμερα ο ανεμόμυλος εχει πολλές φθορές, χωρίς την φτερωτή, με μισογκρεμισμένη στέγη, ανενεργός και αγνοημένος από όλους μας.Η σκεπή του κατέρευσε πριν μερικά χρόνια και ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να την επισκευάσει με τσιμέντο.Προστοπαρόν τον χρησιμοποιεί σαν αποθήκη.
   Είχε πολλά καφενεία όπως:του Γαρίφαλλου Βατούγιου,της Αναστασίας Παραλαίμου,του Ζαχαρακιού,του Δημοσθένη,του Μανόλη Τσαμουδάκη και την ταβέρνα του Τσάρου (Πλύστακας).Είχε και τους τεχνίτες του: 2 τσαγκάριδες,2 μαραγκούς,ένα καρνάγιο στο Αποκοφτό, 2 ελαιοτριβεία και 2 σιδεράδικα.Σήμερα το χωριό φθίνει.Κατοικείται κυρίως απο ηλικιωμένους και ενδεικτικό είναι ότι έχει ότι έχει μονο 4 παιδιά.Διαθέτει 1 φούρνο και 1 καφενείο που ανήκουν και τα 2 στην οικογένεια Βατούγιου.  

ΧΟΡΤΟΚΕΦΤΕΔΕΣ / ΜΑΡΑΘΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

ΧΟΡΤΟΚΕΦΤΕΔΕΣ / ΜΑΡΑΘΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

      ( Μία παραδοσιακή συνταγή της Ικαρίας)

Υλικά:

• Χόρτα...της αρεσκείας μας
• Λάδι
• 1 Κρεμμύδι
• Αλάτι, πιπέρι
• Αλεύρι
• 1 αυγό
• Μπέικιν πάουντερ 
• ...και φυσικά νερό

Εκτέλεση:

Αφού πλύνουμε καλά και κόψουμε τα χόρτα μας , ψιλοκόβουμε και το κρεμμυδάκι και τα τσιγαρίζουμε όλα μαζί στο τηγάνι με λάδι. Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι.

Καθώς τα χόρτα τσιγαρίζονται αρχίζουν και βγάζουν ένα υγρό...Μόλις λοιπόν το πιούν εμείς έχουμε είδη φτιάξει ένα κουρκούτι με το αλεύρι, αλάτι, το αυγό, μπέικιν πάουντερ και νερό. Ρίχνουμε και τα χόρτα μέσα (εφόσον έχουν κρυώσει λίγο)                και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Ύστερα βάζουμε λάδι στο τηγάνι να κάψει και τηγανίζουμε κουταλιές-κουταλιές από το μίγμα. Στα μισά του τηγανίσματος γυρίζουμε τους χορτοκεφτέδες μας από την άλλη πλευρά ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα και από τις δύο πλευρές.

Μόλις είναι έτοιμοι τους βάζουμε σε απορροφητικό χαρτί.                     

Τους σερβίρουμε ζεστούς αλλά και κρύοι δεν χάνουν την νοστιμιά τους!!     

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Του Γιάννη Τσιμπίδη

 

1) Ενα περιβαλλοντικό πρόβλημα στήν Ικαρία έιναι οτι δεν υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης για γυαλί, υπάρχουν κάδοι για χαρτί, αλουμίνιο και για πλαστικό αλλά λείπουν κάδοι για γυαλί, πρέπει να ανακυκλώνουμε και γυάλινα αντικείμενα.

Αυτή την στιγμή τα γυάλινα μπουκάλια κτλ. τα ρίχνουμε στούς κανονικούς κάδους και τα ρίχνουνε στη χωματερή, πρέπει να ανακυκλώνουμε όσο πιο πολύ μπορούμε για να μην τα ρίχνουμε στις χωμετερές.

2) Ενα άλλο πολύ σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα στην Ικαρία είναι το δάσος που 

Κάηκε από τον Αγιο πολύκαρπο έως και την Μεσαχτή το 1994. Μετά από 21 χρόνια

Δεν έχει ξανά γίνει το δάσος, η αιτία είναι ότι κάποιος έκαιγε ξύλα και χόρτα με αποτελεσμα να καούνε πάρα πολλά δέντρα. Το πρόβλημα έιναι ότι όταν βρέχει τα νερά κυλάνε από τα βουνά και καταλύγουν στους δρόμους και στην θάλασσα. Πρέπει να γίνει μια εθελοντική δενδροφύτευση για να ξανάδημιουργηθεί το δάσος.  

ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Της Ισιδώρας Καρούτσου

Όταν γινόταν γάμος στην Ικαρία η μόνη μέρα που γινόταν  ήταν  η Κυριακή. Η νύφη ετοιμαζόταν στο σπίτι της με την βοήθεια των φίλων της και των συγγενών της. Μόλις φτιαχνόταν, πήγαινε ο γαμπρός στο σπίτι της μαζί με τα βιολιά και τις κιθάρες και της έδινε την ανθοδέσμη. Έπειτα την έπαιρνε για να πάνε στην εκκλησία. Πηγαίνανε με τα πόδια, εκτός αν ήταν μακρινή απόσταση, τότε πήγαιναν  με το γαϊδουράκι ή το άλογο ,ενώ ο κόσμος τους ακολουθούσε μαζί με τα βιολιά. Ο γαμπρός τραγουδούσε ένα τραγουδάκι για  τη  νύφη΄.

Κίνησε δέντρο ,κίνησε κίνησε κυπαρίσσι, κίνησε και η νυφούλα μας για του γαμπρού το σπίτι.

Μόλις τελείωνε  η τέλεση  πηγαίνανε  στο σπίτι του γαμπρού για το γλέντι. Γινόταν  στην αυλή του ή στο σπίτι του, ανάλογα με την εποχή, επειδή τότε δεν είχαν φτιαχτεί οι αίθουσες : Aν γινόταν στο σπίτι του έβγαζε όλα τα έπιπλα για να έχει χώρο. ;Όταν ξεκινούσε ο πρώτος χορός ,οι συγγενείς μαζί με τον  γαμπρό και την νύφη σέρναν το χορό. Στη συνέχεια περνούσαν όλοι οι  συγγενείς από την πρωτιά. Mόλις τελείωναν οι συγγενείς και το ζευγάρι το χορό οι παράνυφες ,οι οποίες ήταν  σχετικά  σε μεγάλη ηλικία 18,19…έλεγαν ένα τραγουδάκι ενώ καθόντουσαν στα τραπέζια.

Είναι της νύφης γιασεμί και του γαμπρού κρινάκι. είναι και της νυφούλας μας το παραγαμπρουδάκι.

Στο τέλος έφευγε ο κόσμος και το ζευγάρι ζούσε ευτυχισμένο…

Tο σεντούκι με τις πέντε κλειδαριές-Βιβλίο

Της Ελευθερίας Στενού      
  

 Το αγαπημένο μου βιβλίο ,το οποίο το είχα διαβάσει όταν ήμουν Ε’ δημοτικού αλλά παραμένει αγαπημένο είναι "το σεντούκι με τις 5 κλειδαριές". Το έχει γράψει ο Ευγένιος Τριβιζάς , ένας από τους πιο σπουδαίος συγγραφείς παιδικών παραμυθιών .                                                                           

           Το βιβλίο αυτό είναι σχετικά μικρό, αλλά έχει αρκετή δράση ,αγωνία και μυστήριο!!! Ένας βασιλιάς σκηνοθετεί τον θάνατο του έτσι ώστε να αναθέσει σε έναν τυχαίο άνθρωπο το ψάξιμο ενός θησαυρού ,ο οποίος όμως δεν ανήκει στον ίδιο αλλά σε έναν παππού  ο οποίος πριν πολλά χρόνια τον είχε παρακαλέσει να κρατήσει τον χάρτη του σεντουκιού. Ο βασιλιάς είχε γράψει την διαθήκη του και έλεγε πως τον χάρτη θα το έπαιρνε κάποιος μετά από κλήρο!!! Αυτός που νίκησε ήταν ένας κουρδιστής πιάνων ο οποίος προσπαθεί να συλλέξει στοιχεία ταξιδεύοντας σε όλη σχεδόν  την Ελλάδα ,ακόμη και στην Σάμο έφτασε!!! Ενώ όμως ταξιδεύει για να μαζέψει πληροφορίες ένας άγνωστος προσπαθεί να τον σαμποτάρει. Ύστερα  από  μια ξεκαρδιστική περιπέτεια ο κουρδιστής πιάνων καταφέρνει να συγκεντρώσει και τα 5 κλειδιά του μπαούλου, αλλά μόλις πάει να το ανοίξει εμφανίζεται ξαφνικά ο άγνωστος που ήθελε να τον σκοτώσει και ξοπίσω του ο βασιλιάς . Τότε ο άγνωστος αποκαλύφθηκε  και όλοι ξαφνιασμένοι είδαν ότι ήταν ο μπάτλερ του βασιλιά ο οποίος  είχε νευριάσει μαζί του επειδή δεν έγραψε σε εκείνον τον θησαυρό!!!                                                                                                   

           Στο τέλος όταν άνοιξαν το σεντούκι είδαν πως ο θησαυρός ήταν ένα μπουζούκι το οποίο ήταν σημαντικό για τον παππού, δηλαδή του πραγματικού του ιδιοκτήτη επειδή ήταν το μόνο που ένωνε τα 5 εγγόνια του. Ο παππούς είχε μοιράσει τα 5 κλειδιά στα εγγόνια του έτσι ώστε να μπορέσουν να συναντηθούν και να συνεργαστούν και τα 5 για την ανεύρεση του ιερού αυτού κειμηλίου!!!

           Είναι ένα εντυπωσιακό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσετε!!

Αθλητικός σύλλογος Ραχών Διαγόρας

Της Ανδριανής Τσαντίρη

Στο Χριστό Ραχών Ικαρίας υπάρχει μία αθλητική ομάδα μπάσκετ ο Διαγόρας.  Οι κορασίδες του Διαγόρα είναι μόνο 7 παίκτριες από ηλικίες 12-16 ετών. Οι συνθήκες των προπονήσεων τους δεν είναι καλές από την στιγμή που δεν υπάρχει κλειστό γήπεδο μπάσκετ και το ανοιχτό γήπεδο δεν είναι κατάλληλο. Τα κορίτσια με το πείσμα που έχουν μέσα τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο γήπεδο για να προπονούνται σωστά τόσο οι ίδιες όσο και τα παιδιά που θα ακολουθήσουν δεν τα παρατάνε και συνεχίζουν τις προσπάθειές τους. Στις  12\4\2016 πραγματοποιήθηκε στο κλειστό γήπεδο στον Άγιο Κήρυκο της Ικαρίας ένας αγώνας μπάσκετ ανάμεσα στις κορασίδες Διαγόρα-Ίκαρος. Ήταν ο τρίτος αγώνας του πρωταθλήματος του Νομού Σάμου που έπαιζαν τα κορίτσια. Τα κορίτσια και των δύο ομάδων ήταν πολύ αγχωμένα και πολύ καλά προπονημένα. Ο αγώνας ξεκίνησε, τα κορίτσια μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και ένιωθαν την νίκη μέσα τους ο χρόνος άρχισε να κυλάει και η ομάδα του Διαγόρα προηγούνταν με μεγάλη διαφορά όμως και με αρκετά φάουλ. Στα τελευταία λεπτά του αγώνα οι κορασίδες των Ραχών είχαν μείνει με 3 παίκτριες οι υπόλοιπες είχαν βγει από τα πολλά φάουλ…..το παιχνίδι έφτανε στο τέλος του ενώ η μία παίχτρια του Διαγόρα έβαλε καλάθι η μπάλα ήταν στον αέρα όταν χτύπησε η λήξη του αγώνα! Νικήτριες ήταν οι κορασίδες του Ικάρου με διαφορά 33-34. Τα κορίτσια του Διαγόρα μπορεί να έχασαν το παιχνίδι και το πρωτάθλημα αλλά κέρδισαν τον θαυμασμό του κόσμου. Του χρόνου θα ξανασυμμετέχουν στο πρωτάθλημα με μεγαλύτερη ομάδα και περισσότερες ευκαιρίες για την νίκη. Όλα τα παιδιά και τα μέλη του Διαγόρα ευελπιστούν για ένα κλειστό γήπεδο για να μπορούν να προπονηθούν σωστά.

Ο Aλχημιστής

      
                      
       O Aλχημιστής του Paulo Coehlo

                                                                                                     Της Στέλλας Ραχμανίδου

  Ο αλχημιστής είναι η ιστορία,ενός νεαρού βοσκού, του Σαντιάγο ο οποίος αφότου δει ένα όνειρο φεύγει από την πατρίδα του,την Ισπανία, στην αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού στις πυραμίδες της  Αιγύπτου. Στον δρόμο του συναντάει έναν άνθρωπο που ισχυρίζεται πως είναι ο βασιλιάς της Σαλίμ ο οποίος  τον παρακινεί στο ταξίδι για την εύρεση του θησαυρού.Επίσης γνωρίζει έναν αλχημιστή που τον διδάσκει  πως να διαβάζει τα σημάδια της μοίρας και να ακούει την καρδιά του και μια κοπέλα που του μαθαίνει για την αγάπη.

  Το βιβλίο μας παροτρύνει να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας και μας εμπνέει να ταξιδέψουμε και να ζήσουμε την ζωή μας όσο το δυνατόν καλύτερα.Διαβάζοντας τον Αλχημιστή μαθαίνουμε για το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο ή το χειρότερο ανάλογα τις επιλογές μας της  οποίες πρέπει να μην εμπιστευόμαστε κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό μας για να τις κάνει.

Αρμενιστής

Της Ανδριανής Τσαντίρη

Στο νησί του Ικάρου και των ιαματικών πηγών υπάρχει ένα χωριουδάκι ο Αρμενιστής που είναι το πιο τουριστικό κέντρο του νησιού. Έχει απέραντη χρυσή αμμουδιά και ένα ωραίο λιμανάκι για τα καΐκια και τις βάρκες. Επίσης διαθέτει  καλά εστιατόρια με ρασκό κρέας (αγριοκάτσικο) παραδοσιακές συνταγές τις Ικαρίας και φρέσκα ψάρια. Ακόμα έχει έναν μικρό καταρράκτη που τα νερά του ξεκινάνε από τα χωριά των Ραχών και καταλήγουν στην παραλία του Αρμενιστή. H φιλοξενία και η αγάπη που δείχνουν οι κάτοικοι  στους επισκέπτες είναι μοναδική και πολύτιμη.